![„Сè уште ги слушам криците на децата и мајките кои усташите ги раздвојуваа“ – Јелена ја преживеа голготата на Јасеновац](https://novina.mk/wp-content/uploads/2024/05/20240512073216-850x551.webp)
„Сè уште ги слушам криците на децата и мајките кои усташите ги раздвојуваа“ – Јелена ја преживеа голготата на Јасеновац
Сè уште ги слушам криците на децата и мајките кои усташите ги раздвојуваа во логорот Стара Градишка, едноставно не исчезнува. Ова за медиумите во соседството го раскажа Јелена Бухач Радојчиќ (82), која ја преживеа голготата на логорот Јасеновац како дете.
Црните кошули го убиле татко и Божа со чекан, а претходно тој и група затвореници морале да ископаат дупка во која би бил закопан.
“Со мајка ми Ана и двајцата браќа Жика (9) и Илија (2) пристигнав во логорот Стара Градишка во Јасеновац во април бевме постојано гладни, добивме само еден оброк, а во тој оброк велат дека истуриле отров, но веројатно недоволно за да не убијат“, вели Јелена.
Во логорот пристигнала кога имала седум години, но добро се сеќава на сликите од кампот каде што жените седеле во кревет, децата гладувале и молеле да јадат, се сеќава таа, додека усташите ги собирале сите скапоцености, пари, накит…
Како што вели, мајка и сокрила пари во здолништето, а таа не можела да ја заборави силката кога жена која криела накит во пунџата црните кошули го откриле и ја убиле.
Затворениците беа постојано гладни, немаше сол и леб, а пиеја вода од бунарот што беше измешан со измет, бидејќи затворениците вршеа нужда околу бунарот
„Се уште се сеќавам дека постојано бев гладна, но на тоа мајка ми ми велеше дека сме во кампот и дека нема леб, се сеќавам дека постојано ѝ вадев трошки од џебот“, вели Јелена.
Неа и нејзините браќа од логорот Јасеновац ги спасила Дијана Будисављевиќ, која, како што велат, спасила околу 12.000 српски деца за време на Втората светска војна. Разделбата од нејзината мајка била најстрашната работа за неа и за нејзините браќа и никогаш нема да ги заборавиме врисоците на децата што ги одземаат од родителите.
„Тоа се слики кои не бледнеат. Сè уште го гледам татко ми како заминува, ја гледам мајка ми како ми мафта. Ја гледам баба ми како грицка нокти, тие деца плачат додека се одвојуваат од родителите“, вели соговорничката.
Од кампот, заедно со нејзините браќа, стигнала во Загреб, каде на двегодишниот Илија му се губи секаква трага, додека Живко и Јелена се сместени во различни хрватски семејства. Мајката Ана била префрлена од кампот Јасеновац во Германија, логорот Лајпциг, а била ослободен во 1944 година и тогаш повторно ги видела своите две преживеани деца, Јелена вели дека и по војната нивните маки не исчезнале, гладот ги следел додека растеле, мајката ги работела најтешките работи. товарење дрва… само да ги нахранам двајцата.
За време на Втората светска војна, бабата, дедото, таткото на Јелена, двајцата браќа и уште 80 други роднини биле убиени од усташите, а по завршувањето на војната таа, нејзиниот брат и мајка немале каде да се вратат, бидејќи била урната семејната куќа во Јабланц, како и куќата на нејзината баба и дедо.
Фото: Принтскрин/Јутуб
Извор: Ало.рс