КОЈ БЕШЕ МИЛАН МИЛУТИНОВИЌ: На Србија и понуди влез во НАТО, Милошевиќ го стави во домашен притвор
На 81-годишна возраст денеска почина поранешниот претседател на Република Србија, министер за надворешни работи и потпретседател на Социјалистичката партија на Србија, Милан Милутиновиќ.
Кој беше Милан Милутиновиќ?
Роден е во Белград на 19 декември 1942 година. Потекнува од старо белградско семејство. Основно и средно образование завршил во Белград, а дипломирал во 1965 година на Правниот факултет. Како дваесетгодишен бил член на претседателството на Сојузот на социјалистичката младина, задолжен за меѓународни односи. Подоцна станува член на општествено-политичкиот совет на Сојузното собрание и истовремено претседател на Општинскиот комитет на Сојузот на комунистите на Врачар и член на Градскиот комитет на СК Белград.
Потоа следуваше републичкиот секретар за образование и наука. Потоа бил назначен за директор на Народната библиотека на Србија од 1983 до 1989 година.
Во времето на Слободан Милошевиќ
Милан Милутиновиќ беше еден од најблиските соработници на Слободан Милошевиќ, со кој се раздели веднаш по петти октомври.
По доаѓањето на Милошевиќ на власт во Србија (1987), Милутиновиќ зазема позиција во Сојузниот секретаријат за надворешни работи како помошник раководител на Управата за печат. Во 1989 година станал амбасадор на СФРЈ во Грција. Од оваа функција е назначен за министер за надворешни работи на СР Југославија во август 1995 година, во кабинетот на Радоје Контиќ.
Неговата партија СПС, на повторените претседателски избори во Република Србија, по недоволниот одѕив на гласачите во декември 1997 година, го смени својот претседателски кандидат Зоран Лилиќ и го номинираше Милутиновиќ, кој тесно го победи Воислав Шешељ во вториот круг (21 декември 1997 година).
Милошевиќ го стави во домашен притвор
Во времето кога Србија водеше војна со најсилниот воен сојуз, Милутиновиќ водеше војна со Милошевиќ, кој буквално го држеше во некаков домашен притвор, пишува Експрес.
Сè започна за време на бомбардирањето во 1999 година, кога Милутиновиќ ја напушти командната позиција само пет дена пред крајот на агресијата. Наводно, Милошевиќ имал сознанија дека Милутиновиќ без негово знаење договарал соработка со Хашкиот трибунал. И тоа преку кумот, дипломат во Хаг. Се се случува во моментот кога на големо се најавуваат хашките обвиненија кои Обвинителството од Хаг наскоро ќе ги поднесе.
За соработката на Милутиновиќ со странците и со Западот се зборува во книгата на Марти Ахтисари, каде што се наведува дека Ахтисари, Шредер, Ширак и Талбот сакале да преговараат со Милутиновиќ за прекин на бомбардирањето наместо со Милошевиќ.
Тоа очигледно беше доволно за Милошевиќ да го одведе Милутиновиќ на задача. Барем за почеток. Приказната за куќниот притвор на Милутиновиќ за кратко време направи бум на српските медиуми и јавна сцена, а потоа исто толку брзо беше заташкана.
Тој беше обвинет од Хашкиот трибунал за наводни злосторства во Косово.
Во Хаг, каде што се предаде во јануари 2003 година, Милутиновиќ беше обвинет за злосторства против косовските Албанци во првата половина на 1999 година. По шест години, Трибуналот го ослободи од обвиненијата.
Милутиновиќ еднаш изјави дека Слободан Милошевиќ го сретнал само два-три пати во ходникот за време на неговиот престој во Хаг, додавајќи дека биле на различни катови и дека немале можност да се видат.
Во февруари 2009 година, Хашкиот трибунал го ослободи Милутиновиќ од сите обвиненија против него.
Судот ја оправда ослободителната пресуда за Милан Милутиновиќ по сите пет точки од обвинението со тоа што утврди дека не е докажано дека тој „значително придонел за здружениот злосторнички потфат“ бидејќи немал директна контрола над силите на Југословенската армија и Министерството. за внатрешни работи на Србија кој го извршил:
„Судскиот совет не прифаќа дека Милутиновиќ имал законска обврска произлезена само од официјална заклетва, и без значителни de jure и de facto овластувања, да дејствува за спречување на настаните што се случија на Косово. Дополнително, Судскиот совет не е подготвен да се прифати дека неговиот придонес со пропуст е значаен, имајќи предвид дека Милутиновиќ немал овластување над силите што ги извршиле дадените злосторства“.
Милан Милутиновиќ беше еден од главните преговарачи во Рамбује, а остана запаметен по една позната реченица.
„Ке сера – сера, што ќе биде, ќе биде“, рече тој пред странските и домашните новинари веднаш по пропаѓањето на преговорите, по што беше донесена дефинитивна одлука за агресијата на НАТО пактот врз Србија и Црна Гора.
Фото: Принтскрин/Инстаграм
