Нови детали за убиецот од Прага: „Сега знам зошто ја носеше таа гитара секој ден“
Денеска во Чешка е национален ден на жалост по незамисливото злосторство што во четвртокот го изврши 24-годишниот студент Давид Козак на Филозофскиот факултет на Универзитетот Карл.
Граѓаните со едноминутно молчење ќе им оддадат почит и ќе им изразат сочувство на преживеаните. Знамињата ќе бидат на половина копје, а напладне ќе бијат црковните ѕвона. Некои градови ги откажаа настаните на Advent, а ТВ станиците ќе ја променат својата програма.
Откако утрото го убил својот татко во семејната куќа во Хостун, се упатил кон Прага на Филозофскиот факултет, каде убил 13 лица, а ранил 25. На крајот се самоубил.
Чешкиот портал Блеск носи нови детали од масакрот кој го шокираше светот. Тие пишуваат дека убиецот секој ден патувал до Прага со автобус до универзитетот и дека во последно време превезувал оружје во футрола за гитара , но секако никој од неговите сопатници не го знаел тоа. Полицијата соопшти дека на тој начин тој постепено го акумулирал оружјето што планирал да го употреби за да убие.
Снегот и мразот ја нагласуваат болната атмосфера во родното место на напаѓачот. На жителите на Хостоун им е тешко да се помират со фактот дека убиецот го однел својот арсенал оружје од нивното место во колеџот со кој очигледно планирал да изврши уште поголеми ѕверства. Полицијата ја објави информацијата дека оружјето го пренесувал со јавен превоз.
Еден сосед докажува дека биле во право, пишува Јутарњи.
„Јас и Дејвид одевме во Прага со автобус три пати неделно. Во последно време носеше футрола за гитара, но не знаев дека свири нешто. Тоа беше чудно“, опиша таа за Блеск.
Во шок се и луѓето од околината бидејќи вакво нешто никој не замислил ниту во своите најлуди соништа. „Тоа беше мирно, угледно семејство. Живееја повеќе за себе, особено таткото на Давид Станислав. Мама и сестра секогаш беа љубезни и пријатни, а тој самиот беше пристоен тип“, се согласуваат и се изненадени.
„Им се грижеше каков човек ќе стане Дејвид. Тато беше строг со него, сакаше да биде одговорен и вреден – без пријатели и девојки, тој мораше да учи, да учи и да учи“, вели еден од блиските соседи.
“Тоа е страшно. А ние сме само соседи, не можеме ни да замислиме како им е на оние кои беа директно погодени од тоа”, заклучуваат тие.
